Ik huil mijn ogen uit

Ze kwijnen weg in veelvoud

de hou vol methode 

van een geraamte

van een gemixt 

gratenpakket

we kunnen overal naartoe

zonder te straffen op straat

in de zolderkamer is kaviaar,

die zijn nog niet uitverkocht.

in uitgekeken bloed 

waar fonteinen mee worden bekogeld 

in overvloed nu, zwem ik samen

ik wordt bekogeld door ruis van mijn buren 

als wilde vissen zwemmen ze over de grond 

ze maken me wakker met hun pizza ontbijten 

en poffertjes partijen

ik kijk uit naar weglopen in het wild, zonder gestraft te worden

ik wil verder

maar een handruk verzilverd met bloed houdt me hier 

lieve moeder

wilde naar je toekomen

maar het risico straft me

je computerstem van kilometers verderop

brengt me in een diepe slaap

ik zou jullie willen grijpen 

maar jullie zijn onbereikbaar

zo iets kleins, dat ook klauwen heeft

verpest de korrels,

waar wij uit opgebouwd zijn.